27 Dec Como se priorizan os obstáculos para eliminar nos cursos fluviais?
Un factor determinante na distribución das especies diádromas é a existencia de barreiras transversais que impiden os movementos de migración do mar cara ao río ou viceversa, esenciais neste tipo de animais (Vieira‐ Lanero et ao., 2010). Estas barreiras están relacionadas coa produción de electricidade, o regadío, ou outros usos como a captación de auga, lecer, muíños, etc.
Para a selección dos obstáculos sobre os que actuar deben considerarse aspectos de carácter biolóxico como o potencial de mellora na mobilidade das especies obxectivo. No proceso de selección tamén debe realizarse unha análise da situación administrativa dos obstáculos preseleccionados, cunha revisión das concesións que rexen en moitos deles. Existen unha serie de prioridades a ter en conta e que permitirán maximizar os resultados obtidos. Así, as actuacións deben ir dirixidas a obstáculos de orixe antrópico e con preferencia sobre construcións infranqueables ou que presenten unha maior dificultade para o seu franqueo. Tamén é fundamental a súa localización dentro da bacía.
Neste sentido son prioritarios os obstáculos máis próximos á desembocadura, xa que afectan á chegada e saída de exemplares dunha maior superficie da conca. Este factor é especialmente relevante para as especies diádromas, que necesitan realizar migracións entre auga doce e el medio mariño para completar o seu ciclo vital. Así mesmo, a distancia entre obstáculos determina a superficie que se fai accesible con cada actuación. Desta maneira, o inventario de obstáculos e a valoración da dificultade de paso permitiron facer unha preselección dos impedimentos nos que as actuacións de eliminación ou permeabilización son prioritarias desde o punto de vista biolóxico.
Recuperar a continuidade fluvial evitando a compartimentación e illamento das poboacións dos diferentes tramos é un dos aspectos imprescindibles para lograr un bo estado nestas masas de auga e faise fundamental o estudo e desenvolvemento de novas medidas de mellora da conectividade en estruturas de pequeno e mediano tamaño. Dado que a continuidade lonxitudinal e lateral dos leitos é un valor natural dos mesmos que debe ser conservado, faise necesario aumentar a accesibilidade dos ríos afluentes do Baixo Miño mediante a eliminación e permeabilización dos obstáculos presentes no tramo internacional do río Miño.
A pesar de que o número de estruturas sobre o que se prevé actuar no proxecto Migra Miño-Minho son oito, repartidas entre os afluentes de España e Portugal, o obxectivo dunha maior selección de obstáculos é ter un número suficiente de estruturas potenciais sobre as que intervir, ante a posible existencia de problemas futuros que complican ou impidan a permeabilización dalgún dos barreiras fluviais.